Ochrona informacji niejawnych
w polskim prawie

Ochrona informacji niejawnych jest niezwykle istotna z punktu widzenia bezpieczeństwa państwa, stąd powyższa problematyka została uregulowana w ustawie o ochronie informacji niejawnych z 5 sierpnia 2010 r. Wspomniana ustawa o ochronie informacji niejawnych obowiązuje od dnia 2 stycznia 2011 r. i jest podstawowym aktem prawnym regulującym problematykę zabezpieczenia informacji niejawnych.

Definicja informacji niejawnej została zawarta w art. 1 ustawy o ochronie informacji niejawnych, zgodnie z nim informacją niejawną jest informacja, której nieuprawnione ujawnienie spowodowałoby lub mogłoby spowodować szkody dla Rzeczypospolitej Polskiej albo byłoby z punktu widzenia jej interesów niekorzystne. Przytoczona definicja stanowi niejako uzasadnienie do ochrony informacji niejawnych. W ustawie o ochronie informacji niejawnych oprócz sposobu ochrony informacji niejawnych wskazano także na klasyfikację informacji niejawnych.

Zgodnie z ustawą  o ochronie informacji niejawnych informacje niejawne dzielimy na informacje, którym nadano następujące klauzule tajności:

• ściśle tajne,
• tajne,
• poufne,
• zastrzeżone.

Podstawową zasadą ochrony informacji niejawnych jest to, że dostęp do informacji, której nadano określoną klauzulę tajności, ma jedynie osoba posiadająca uprawnienie do dostępu do informacji o takiej samej lub wyższej klauzuli tajności. Ochrona informacji niejawnych jest nadzorowana przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego (ABW) oraz Służbę Kontrwywiadu Wojskowego (SKW). Ochrona informacji niejawnych stanowi obok ochrony danych osobowych niezwykle istotny element zapewnienia bezpieczeństwa publicznych jednostek organizacyjnych.