Formularz Pre-DPIA

Ten formularz pomoże ci ustalić, czy analizowany proces wymaga przeprowadzenia DPIA

Zastanawiasz się, które operacje przetwarzania prowadzone przez Twoją organizację wymagają przygotowania oceny skutków dla ochrony danych (DPIA)? Mamy coś, co pomoże Ci rozstrzygnąć te wątpliwości. Stworzyliśmy specjalne narzędzie, które na podstawie wytycznych Europejskiej Rady Ochrony Danych (WP 248) oraz publikacji zagranicznych organów nadzorczych udziela jednoznacznej odpowiedzi na to zawiłe pytanie. Wykorzystaj je do tego, by w pełni zrozumieć, które operacje przetwarzania mogą stanowić potencjalne zagrożenie dla osób, których dane dotyczą, a w związku z tym – zasługują na dogłębną analizę.

dowiedz się więcej Zrób PRE-DPIA

Tomasz Michalczyk

Ocena skutków dla ochrony danych to proces, który pomaga organizacjom zidentyfikować, zrozumieć i zminimalizować ryzyko związane z przetwarzaniem danych osobowych. DPIA jest zazwyczaj wymagana w kontekście operacji przetwarzania, które mogą prowadzić do wysokiego ryzyka naruszenia praw i wolności osób fizycznych.

W praktyce nie zawsze jest oczywiste, które operacje przetwarzania danych wymagają DPIA. RODO wskazuje, że DPIA jest wymagana, gdy przetwarzanie danych „może prowadzić do wysokiego ryzyka dla praw i wolności osób fizycznych”, co obejmuje sytuacje takie jak wymienione poniżej (ale nie jest do nich ograniczone):

  • systematyczne i szczegółowe oceny czynników osobowych, w tym profilowanie;
  • przetwarzanie na dużą skalę szczególnych kategorii danych (np. danych biometrycznych, danych zdrowotnych, danych na temat przekonań religijnych lub politycznych itp.);
  • monitorowanie publicznie dostępnych miejsc na dużą skalę, zwłaszcza za pomocą systemów wizyjnych.
Jeśli po przeprowadzeniu wstępnej oceny uznasz, że Twoja operacja przetwarzania danych może wiązać się z wysokim ryzykiem dla praw i wolności osób, których dane dotyczą, to DPIA będzie niezbędna. Warto również zauważyć, że DPIA powinna być przeprowadzona przed rozpoczęciem operacji przetwarzania danych, aby umożliwić wprowadzenie wszelkich niezbędnych środków zaradczych.

Sprawdź, czy operacja przetwarzania wymaga DPIA

Za chwilę zapoznasz się z dziewięcioma kryteriami, przez pryzmat których ocenisz, czy analizowany przez Ciebie proces wiąże się z wysokim ryzykiem naruszenia praw i wolności osób fizycznych. Jeżeli na co najmniej dwa pytania odpowiesz „tak”, to przeprowadzenie DPIA dla Twojej operacji przetwarzania danych będzie obowiązkowe. Pamiętaj, że istnieją operacje przetwarzania spełniające tylko jedno z wymienionych kryteriów, a mimo to wymagające przeprowadzenia DPIA. W szczególności dotyczy to operacji przetwarzania ujawnionych w wykazach opublikowanych przez europejskie organy nadzorcze

Oceniany proces
Wskaż nazwę procesu, który analizujesz pod kątem obowiązku wykonania DPIA.
Czy dochodzi do oceny lub punktacji, w tym profilowania i prognozowania?

W szczególności chodzi o ocenę lub punktację, w tym profilowanie i prognozowanie, na podstawie aspektów dotyczących efektów pracy, sytuacji ekonomicznej, zdrowia, osobistych preferencji lub zainteresowań, wiarygodności lub zachowania, lokalizacji lub przemieszczania się osoby, której dane dotyczą.

Przykłady:

  • Instytucja finansowa weryfikuje swoich klientów w referencyjnych bazach danych kredytowych, bazach związanych z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu lub bazach zawierających informacje o nadużyciach finansowych.
  • Przedsiębiorstwo biotechnologiczne oferuje konsumentom bezpośredni dostęp do badań genetycznych, służących ocenie i prognozowaniu ryzyka zdrowotnego, w tym wystąpienia chorób.
  • Firma analizuje sposób korzystania ze swojej strony internetowej w celu tworzenia profili zachowań i profili marketingowych użytkowników.
  • Dochodzi do profilowania użytkowników portali społecznościowych i aplikacji mobilnych w celu kierowania do nich spersonalizowanych treści marketingowych.
  • Ocena zdolności kredytowej jest dokonywana przy użyciu algorytmów sztucznej inteligencji, z jednoczesnym pozyskiwaniem danych niemających bezpośredniego związku z tą oceną, mimo objęcia procesu obowiązkiem zachowania tajemnicy.
  • Analiza informacji dotyczących stylu życia, sposobu odżywiania, prowadzenia pojazdów czy spędzania wolnego czasu — w celu m.in. ustalania lub podwyższania składek ubezpieczeniowych (tzw. optymalizacja składki).
Czy dochodzi do automatycznego podejmowania decyzji o skutku prawnym lub podobnie znaczącym skutku?

Automatyczne podejmowanie decyzji to proces, w którym decyzje dotyczące osób fizycznych są podejmowane lub zatwierdzane bez jakiejkolwiek istotnej interwencji człowieka. Te decyzje opierają się na automatycznej analizie danych, często z wykorzystaniem algorytmów i technologii machine learning.

Termin „decyzja o skutku prawnym” odnosi się do decyzji, która ma bezpośredni wpływ na prawa, obowiązki lub status prawny osoby, której dane dotyczą. Przykłady to decyzje o przyznaniu kredytu, decyzje dotyczące zatrudnienia czy decyzje o ubezpieczeniach.

„Podobnie znaczący skutek” odnosi się do decyzji, które mogą nie mieć bezpośredniego skutku prawnego, ale mają znaczny wpływ na życie osobiste jednostki. Przykładowo automatyczne profilowanie na podstawie nawyków przeglądania internetu, które prowadzi do indywidualnej personalizacji ofert produktów lub usług, może mieć „podobnie znaczący skutek”.

Przykłady:

  • Systemy monitoringu używane do zarządzania ruchem drogowym, które pozwalają na dokładną obserwację kierowców i ich zachowań – np. automatyczne rozpoznawanie tablic rejestracyjnych czy pobieranie opłat za wjazd do określonych stref.
  • Systemy analizujące dane klientów w celu ustalenia ich preferencji zakupowych lub automatycznego dopasowania indywidualnych cen i promocji.
  • Śledzenie historii zakupów oraz preferencji zakupowych klientów.
  • Automatyczne podejmowanie decyzji dotyczących przyznania lub odmowy kredytu.
  • Automatyczne podejmowanie decyzji dotyczących prawa do świadczeń socjalnych.
  • Automatyczne podejmowanie decyzji o przyznaniu stypendium.
  • Automatyczne podejmowanie decyzji dotyczących kwalifikacji zawodowych.
Czy dochodzi do obserwowania, monitorowania lub kontrolowania osób, których dane są w ten sposób gromadzone, w tym za pośrednictwem sieci lub w ramach systematycznego monitorowania na dużą skalę miejsc dostępnych publicznie?

Ten punkt dotyczy sytuacji, w których dane osobowe są gromadzone w wyniku obserwowania, monitorowania lub kontrolowania osób, których te dane dotyczą. Ten proces może obejmować różne metody i technologie, takie jak monitoring CCTV, śledzenie lokalizacji za pośrednictwem urządzeń GPS, monitorowanie aktywności w sieci, np. śledzenie nawyków przeglądania czy analiza mediów społecznościowych.

Przykłady:

  • Monitorowanie użytkowników usług publicznych z wykorzystaniem danych wykraczających poza niezbędny zakres. Przykład: Aplikacja urzędu miasta do rezerwacji wizyt zbiera dane o lokalizacji użytkownika, mimo że do realizacji usługi wystarczają jedynie podstawowe dane, takie jak imię, nazwisko i termin spotkania.
  • Gromadzenie oraz przetwarzanie danych przez aplikacje instalowane na urządzeniach mobilnych, w tym zintegrowanych z mundurem, kaskiem lub innymi elementami wyposażenia osobistego użytkownika.
  • Systemy śledzenia pojazdów, które komunikują się z otoczeniem – np. z innymi pojazdami lub infrastrukturą drogową.
  • Wykorzystywanie technologii RFID (np. znaczników lub etykiet), jeśli mogą być one powiązane z konkretnymi osobami.
  • Zautomatyzowane rozpoznawanie tablic rejestracyjnych, np. na autostradach, parkingach lub w strefach miejskich.
  • Elektroniczne systemy w transporcie publicznym – np. kamery i bilety, które mogą ujawniać wzorce przemieszczania się pasażerów, oraz systemy poboru opłat rejestrujące dane lokalizacyjne.
  • Przetwarzanie danych pasażerów, takich jak nazwisko czy trasa podróży (Passenger Name Record – PNR).
  • Systemy automatycznie odrzucające wnioski lub usługi w przypadku osób znajdujących się na tzw. „czarnych listach” (np. przestępców).
  • Monitoring wizyjny wydarzeń publicznych z wykorzystaniem dronów.
  • Stały monitoring przestrzeni publicznej za pomocą kamer.
  • Masowe lub systematyczne przetwarzanie danych osobowych przez organy ścigania w kontekście przestępstw lub wykroczeń.
Czy przetwarzanie obejmuje szczególne kategorie danych osobowych oraz dane osobowe dotyczące wyroków skazujących za przestępstwo lub naruszeń prawa albo dane o charakterze wysoce osobistym?

Szczególne kategorie danych osobowych obejmują dane osobowe ujawniające pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy polityczne, przekonania religijne lub światopoglądowe, przynależność do związków zawodowych oraz dane genetyczne, dane biometryczne przetwarzane w celu jednoznacznego zidentyfikowania osoby fizycznej lub dane dotyczące zdrowia, seksualności lub orientacji seksualnej tej osoby. Wytyczne WP 248 wskazują, że oprócz szczególnych kategorii danych w rozumieniu art. 9 RODO i danych o wyrokach skazujących w rozumieniu art. 10 RODO szczególnie chronione powinny być także „dane wrażliwe” w powszechnym rozumieniu tego sformułowania. Za takie dane uznano w szczególności: dane finansowe, dane dotyczące lokalizacji, dane zawarte w prywatnych i osobistych notatkach.

Przykłady:

  • Przetwarzanie danych dotyczących przynależności partyjnej lub preferencji wyborczych – zarówno przez instytucje publiczne, jak i podmioty prywatne.
  • Regularne zbieranie danych pomiarowych, które pozwalają na obserwację stylu życia, przemieszczania się, zużycia mediów czy aktywności w internecie (np. dane geolokalizacyjne, dane z inteligentnych liczników, dane bilingowe).
  • Przechowywanie dokumentacji medycznej przez szpitale.
  • Przechowywanie szczegółowych danych o przestępcach przez prywatnych detektywów.
  • Przetwarzanie bardzo osobistych danych, takich jak dokumenty tożsamości, prywatne wiadomości, notatki z e-czytników, wpisy w aplikacjach rejestrujących codzienną aktywność.
  • Tworzenie lub wykorzystywanie baz danych zawierających informacje o przestępstwach i wykroczeniach.
  • Rozwój lub modyfikacja systemów informatycznych w obszarze ochrony zdrowia (np. aplikacje medyczne, systemy e-zdrowia).
  • Tworzenie nowych aplikacji mobilnych do monitorowania stanu zdrowia.
  • Marketing bezpośredni oparty na szczególnych kategoriach danych, np. reklama leków lub suplementów zdrowotnych na podstawie danych z aplikacji zdrowotnych.
  • Budowa interfejsów lub aplikacji umożliwiających dostęp do rejestrów przestępstw i wykroczeń.
  • Wdrażanie lub wykorzystywanie systemów e-zdrowia, np. elektronicznej dokumentacji medycznej (EDM), e-recept, e-skierowań czy portali pacjenta umożliwiających dostęp do wyników badań i historii leczenia.
  • Technologie rozpoznawania twarzy.
  • Biometryczne uwierzytelnianie w urządzeniach mobilnych (np. odcisk palca, skan twarzy).
  • Przeprowadzanie diagnoz medycznych.
  • Wykonywanie testów DNA.
  • Prowadzenie badań medycznych, w tym ocena prawdopodobieństwa wystąpienia chorób.
Czy dane osobowe są przetwarzane na dużą skalę?

Przy ustalaniu, czy przetwarzanie odbywa się na dużą skalę, należy wziąć pod uwagę takie czynniki jak liczba osób, których dane dotyczą, procent określonej grupy społeczeństwa, zakres przetwarzanych danych osobowych, okres przetwarzania oraz zakres geograficzny przetwarzania danych osobowych. Pojęcie "dużej skali" nie posiada jednoznacznej liczbowej definicji i może się różnić w zależności od kontekstu i interpretacji. Orzecznictwo europejskich organów nadzorczych wskazuje na próby nadania temu pojęciu wymiernego charakteru, np. czeski organ nadzorczy podaje, że przetwarzanie danych 10 001 osób lub 0,01% populacji można uznać za przetwarzanie na dużą skalę. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w naszym artykule.

Przykłady:

  • Centralne bazy danych wykorzystywane do zarządzania określoną grupą osób w związku z realizacją zadań publicznych (np. rejestry obywateli, uczniów, pacjentów).
  • Zbieranie szerokiego zakresu danych o aktywności użytkowników, takich jak przeglądane strony internetowe, historia zakupów, preferencje zakupowe czy oglądane programy telewizyjne i radiowe.
  • Przetwarzanie danych pacjentów przez szpitale w ramach świadczenia usług medycznych i prowadzenia dokumentacji zdrowotnej.
  • Zbieranie danych o trasach podróży pasażerów korzystających z miejskiego transportu publicznego (np. poprzez bilety elektroniczne lub karty miejskie).
  • Śledzenie lokalizacji klientów w czasie rzeczywistym, np. przez międzynarodową sieć restauracji typu fast food w celu optymalizacji usług lub ofert promocyjnych.
  • Przetwarzanie danych klientów przez banki i zakłady ubezpieczeń w ramach codziennej działalności operacyjnej (np. ocena ryzyka, zarządzanie relacjami z klientem).
  • Wykorzystywanie danych osobowych przez wyszukiwarki internetowe do personalizacji reklam w oparciu o zachowania użytkownika (tzw. reklama behawioralna).
  • Przetwarzanie danych przez dostawców usług telekomunikacyjnych (np. dane o połączeniach, wiadomościach, korzystaniu z internetu).
  • Programy lojalnościowe, które gromadzą dane o zakupach i preferencjach klientów w celu oferowania zindywidualizowanych korzyści.
  • Dane pochodzące z komunikacji elektronicznej, przetwarzane przez operatorów telekomunikacyjnych (np. lokalizacja, billing, historia połączeń).
  • Ogólnokrajowe rejestry danych osobowych, prowadzone przez instytucje publiczne lub upoważnione podmioty (np. PESEL, CEIDG).
  • Dane finansowe oraz informacje o korzystaniu z usług finansowych w bankach, kasach oszczędnościowych i innych instytucjach finansowych (np. historia transakcji, scoring kredytowy).
Czy dochodzi do dopasowywania lub łączenia zbiorów danych?

Dopasowywanie lub łączenie zbiorów danych odnosi się do łączenia danych pochodzących z co najmniej dwóch operacji przetwarzania danych przeprowadzonych w różnych celach lub przez różnych administratorów danych w sposób wykraczający poza uzasadnione oczekiwania osób, których dane dotyczą. Przykłady takiego łączenia danych mogą obejmować zestawianie danych ubezpieczycieli z danymi o roszczeniach ubezpieczeniowych w celu analizy trendów i związków przyczynowo-skutkowych, zestawianie danych o absencji z danymi dotyczącymi płci, wieku i wykształcenia pracowników, analizę nawyków zakupowych lub nawyków korzystania z usług komunikacyjnych. Dopasowywanie lub łączenie zbiorów danych może przekraczać oczekiwania osób, których dane są przetwarzane, dlatego wymaga szczególnej ostrożności i przestrzegania zasad RODO.

Przykłady:

  • Łączenie danych ubezpieczeniowych z informacjami o roszczeniach w celu analizy trendów, udziałów rynkowych oraz zależności przyczynowo-skutkowych (np. między rodzajem polisy a liczbą zgłoszonych szkód).
  • Zestawianie danych o absencji pracowników z informacjami demograficznymi, takimi jak płeć, wiek czy poziom wykształcenia — w celu analizowania przyczyn nieobecności lub optymalizacji polityki HR.
  • Analiza nawyków zakupowych i sposobów poruszania się, np. w celach marketingowych, planowania usług lub personalizacji ofert.
  • Analiza zachowań użytkowników w komunikacji elektronicznej, w tym sposobu korzystania z urządzeń, przeglądania treści czy częstotliwości logowania.
  • Analiza danych typu big data w rejestrach publicznych, np. łączenie informacji z rejestru dowodów osobistych, systemu ubezpieczeń społecznych oraz bazy osób korzystających z pomocy społecznej — co może prowadzić do ujawnienia wzorców zachowań, sytuacji zdrowotnej lub ekonomicznej danej osoby.
Czy przetwarzane są dane dotyczące osób wymagających szczególnej opieki?

Zgodnie ze wskazaniami Europejskiej Rady Ochrony Danych (WP 248) chodzi tutaj w szczególności „o nierównowagę sił między osobami, których dane dotyczą, a administratorem”. Do osób wymagających szczególnej opieki zaliczono przede wszystkim:

Przykłady:

  • dzieci
  • pracowników w relacji z pracodawcą
  • osoby chore psychicznie
  • osoby ubiegające się o azyl
  • migrantów
  • osoby starsze
  • pacjentów
  • osoby o ograniczonej zdolności do czynności prawnych lub osoby nieposiadające zdolności do czynności prawnych
Czy dochodzi do innowacyjnego wykorzystania lub zastosowania rozwiązań technologicznych lub organizacyjnych?

Zestawienie tego kryterium z tempem rozwoju technologii powoduje, że ta przesłanka coraz częściej może stanowić czynnik decydujący o obowiązkowym przeprowadzeniu DPIA. Na dzień oddawania do użytku tego formularza „innowacyjne wykorzystanie” może odnosić się do nowych sposobów przetwarzania danych, które są znacząco różne od tradycyjnych metod. Przykładem może być wykorzystanie sztucznej inteligencji do analizy danych, wprowadzenie zaawansowanego profilowania klientów za pomocą algorytmów machine learning czy wykorzystanie technologii blockchain do przechowywania danych.

Przykłady:

  • Systemy zdalnego opomiarowania, które – ze względu na zakres i częstotliwość zbieranych danych – umożliwiają profilowanie osób lub grup (np. inteligentne liczniki energii, czujniki środowiskowe).
  • Systemy analizy metadanych, np. przetwarzające dane zawarte w zdjęciach (takie jak geolokalizacja, czas wykonania, rodzaj urządzenia) w celu określania zachowań lub lokalizacji użytkownika.
  • Systemy przetwarzające dane z urządzeń mobilnych i ubieralnych (smartwatche, opaski fitness, beacony), które analizują i przekazują informacje dostawcom usług za pośrednictwem aplikacji mobilnych.
  • Urządzenia zintegrowane z interfejsami takimi jak mikrofon, kamera czy głośnik, które komunikują się przez sieci telekomunikacyjne i umożliwiają gromadzenie oraz przekazywanie danych (np. inteligentne głośniki, asystenci głosowi, systemy smart home).
  • Urządzenia i usługi skierowane do dzieci, które przetwarzają dane osobowe, często bez pełnej świadomości użytkownika co do zakresu i celu ich wykorzystania.
  • Konsultacje telemedyczne z ośrodkami poza UE, podczas których dochodzi do przekazywania wrażliwych danych medycznych do krajów trzecich.
  • Zintegrowane systemy biometryczne, łączące technologię rozpoznawania twarzy z odczytem odcisku palca w celu zwiększenia poziomu bezpieczeństwa fizycznego (np. przy kontroli dostępu).
  • Wykorzystywanie dronów, zbierających dane wizualne lub środowiskowe, często w sposób masowy lub bezpośrednio identyfikujący osoby fizyczne.
  • Inteligentne systemy analizy wideo, które automatycznie rozpoznają obiekty, osoby lub zachowania (np. systemy monitoringu z funkcją detekcji twarzy, ruchu lub zdarzeń nietypowych).
  • Systemy wykorzystujące sztuczną inteligencję (AI) do przetwarzania danych osobowych m.in. w celu profilowania użytkowników, podejmowania decyzji (np. scoringu kredytowego), wykrywania anomalii lub przewidywania zachowań.
Czy przetwarzanie samo w sobie uniemożliwia osobom, których dane dotyczą, wykonywanie prawa lub korzystanie z usługi lub umowy?

Obejmuje to operacje przetwarzania, których celem jest umożliwienie osobom, których dane dotyczą, uzyskania dostępu do usługi lub zawarcia umowy, zmiana tego dostępu lub odmówienie dostępu.

Przykłady:

  • Podejmowanie decyzji kredytowych wobec potencjalnych klientów na podstawie danych pochodzących z rejestrów dłużników lub innych baz informacji gospodarczej.
  • Uzależnianie dostępu do usługi od informacji finansowych, takich jak dochody, miesięczne wydatki czy inne dane pozyskane w procesie profilowania użytkownika.
  • Ogólnokrajowe elektroniczne systemy poboru opłat, w których możliwość korzystania z usługi (np. przejazdu) może być automatycznie zablokowana na podstawie danych systemowych (np. brak opłaty w systemie e-TOLL).
Czy przetwarzanie wymaga przeprowadzenia DPIA z innych względów?

W niektórych przypadkach administrator danych może uznać, że przetwarzanie spełniające tylko jedno z wyżej wymienionych kryteriów będzie wymagało przeprowadzenia oceny skutków dla ochrony danych. W szczególności dotyczy to sytuacji, gdy dana operacja przetwarzania znajduje się w wykazanie operacji przetwarzania wymagających DPIA opublikowanym przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych.

Zastrzeżenie

W celu uzyskania wiarygodnego wyniku oceny, czy zachodzi konieczność przeprowadzenia oceny skutków dla ochrony danych (DPIA), zaleca się uważne i kompleksowe wypełnienie wszystkich pól tego narzędzia. Każdy element, w tym ryzyko dla praw i wolności osób fizycznych, powinien być rozważany z należytą starannością, zgodnie z wymogami określonymi w art. 35 RODO. Z tego względu niniejszy formularz może stanowić co najwyżej narzędzie pomocnicze i nie może być samodzielną podstawą podejmowania decyzji przez jakikolwiek podmiot lub jakąkolwiek osobę, które korzystają z formularza na własną odpowiedzialność. ODO 24 sp. z o.o. nie ponosi odpowiedzialności względem jakiegokolwiek podmiotu lub jakiejkolwiek osoby za jakiekolwiek skutki pośrednie lub bezpośrednie korzystania z formularza, w szczególności w postaci szkód, obowiązku zapłaty odszkodowania lub zadośćuczynienia, nałożonych kar administracyjnych, utraty korzyści lub innych negatywnych konsekwencji.
Konieczne DPIA?

Pre-DPIA - pytania i odpowiedzi

- + Co to jest DPIA?

DPIA (Data Protection Impact Assessment), czyli ocena skutków dla ochrony danych, to proces, który pomaga organizacjom zidentyfikować i zminimalizować ryzyko związane z przetwarzaniem danych osobowych.

Zgodnie z RODO DPIA jest wymagana wtedy, gdy jest prawdopodobne, że przetwarzanie danych spowoduje wysokie ryzyko dla praw i wolności osób fizycznych. DPIA jest użytecznym narzędziem do budowania i demonstracji zgodności z RODO. Powinno to obejmować przegląd projektów, w których są przetwarzane dane osobowe, ocenę ryzyka dla praw osób, których te dane dotyczą, oraz określenie środków, które mogą być zastosowane w celu zmniejszenia tego ryzyka.

- + Kiedy trzeba przeprowadzić DPIA?

Zgodnie z RODO konieczność przeprowadzenia oceny skutków dla ochrony danych (DPIA) pojawia się wtedy, gdy planowane przetwarzanie danych osobowych może wiązać się z wysokim ryzykiem dla praw i wolności osób fizycznych. RODO wskazuje trzy sytuacje, w których DPIA jest szczególnie wymagana:

  • systematyczna, kompleksowa ocena czynników osobowych odnoszących się do osób fizycznych, która opiera się na zautomatyzowanym przetwarzaniu, w tym profilowaniu, i jest podstawą decyzji wywołujących skutki prawne wobec osoby fizycznej lub w podobny sposób znacząco wpływających na osobę fizyczną;
  • przetwarzanie na dużą skalę szczególnych kategorii danych osobowych, o których mowa w art. 9 ust. 1 RODO, lub danych osobowych dotyczących wyroków skazujących i czynów zabronionych, o czym mowa w art. 10 RODO;
  • systematyczne monitorowanie na dużą skalę miejsc dostępnych publicznie.

- + Kto robi DPIA?

Ocena skutków dla ochrony danych (DPIA) jest przeprowadzana przez administratora danych. To administrator danych jest odpowiedzialny za zapewnienie tego, że przetwarzanie danych jest zgodne z prawem, co obejmuje przeprowadzenie DPIA wtedy, gdy jest to wymagane.

Chociaż to sam administrator danych jest odpowiedzialny za przeprowadzenie DPIA, może on zaangażować inne osoby, np. doradców ds. ochrony danych, zewnętrznych konsultantów czy inspektorów ochrony danych, aby pomogły mu w tym procesie. Istotne jest to, aby wszyscy zaangażowani mieli odpowiednie doświadczenie i wiedzę, aby dokonać właściwej oceny ryzyka związanego z przetwarzaniem danych.

W wielu przypadkach inspektor ochrony danych odgrywa kluczową rolę w przeprowadzaniu DPIA. Może on doradzać w podejmowaniu decyzji, czy DPIA jest wymagana, nadzorować jej przeprowadzenie i zagwarantować, że zostały podjęte odpowiednie kroki, aby zminimalizować ryzyko dla praw i wolności osób, których dane dotyczą.

Podsumowując, chociaż odpowiedzialność za przeprowadzenie DPIA spoczywa na administratorze danych, proces ten może być przeprowadzany przez różne osoby lub zespoły w zależności od struktury i zasobów organizacji.

- + Czy RODO wymaga, aby dla każdej operacji przetwarzania została przeprowadzona ocena skutków dla ochrony danych?

Nie, RODO nie wymaga, aby dla każdej operacji przetwarzania danych została przeprowadzona ocena skutków dla ochrony danych (DPIA). DPIA jest wymagana tylko wtedy, gdy planowane przetwarzanie danych osobowych „prawdopodobnie spowoduje wysokie ryzyko naruszenia praw i wolności osób fizycznych”.

W szczególności RODO wymienia trzy rodzaje operacji przetwarzania, które zazwyczaj wymagają DPIA:

  • systematyczna, kompleksowa ocena czynników osobowych odnoszących się do osób fizycznych, która opiera się na zautomatyzowanym przetwarzaniu, w tym profilowaniu, i jest podstawą decyzji wywołujących skutki prawne wobec osoby fizycznej lub w podobny sposób znacząco wpływających na osobę fizyczną;
  • przetwarzanie na dużą skalę szczególnych kategorii danych osobowych, o których mowa w art. 9 ust. 1 RODO, lub danych osobowych dotyczących wyroków skazujących i czynów zabronionych, o czym mowa w art. 10 RODO;
  • systematyczne monitorowanie na dużą skalę miejsc dostępnych publicznie.

- + Czy procesor danych musi przeprowadzić DPIA?

Zgodnie z RODO odpowiedzialność za przeprowadzenie oceny skutków dla ochrony danych (DPIA) leży po stronie administratora danych, a nie procesora. Administrator danych to podmiot, który określa cele i środki przetwarzania danych osobowych, podczas gdy procesor przetwarza dane na podstawie instrukcji administratora.

Jednak w praktyce procesor danych może być zaangażowany w proces DPIA i może dostarczyć cennych informacji, które pomogą administratorowi zrozumieć, jakie ryzyka są związane z przetwarzaniem i jak je zminimalizować. Procesorzy danych mogą wnieść istotny wkład w proces DPIA dzięki swojej ekspertyzie i posiadanemu doświadczeniu w obszarze technologii i operacji przetwarzania danych.

- + Jak często należy przeprowadzać DPIA?

Ocena skutków dla ochrony danych (DPIA) powinna być przeprowadzana przed rozpoczęciem nowego rodzaju przetwarzania danych, które prawdopodobnie spowoduje wysokie ryzyko dla praw i wolności osób fizycznych.

W szczególności DPIA powinna być przeprowadzana wtedy, gdy planowane jest wdrożenie nowych technologii, nowych form przetwarzania danych, a także gdy zmienia się kontekst, natura, zakres, cel przetwarzania lub ryzyko związane z przetwarzaniem danych.

Ponadto DPIA powinna być traktowana jako „żywy dokument”, co oznacza, że powinna być przeglądana i aktualizowana regularnie, szczególnie wtedy, gdy zmieniają się okoliczności przetwarzania danych. RODO nie określa jednak konkretnych terminów przeglądania DPIA.

- + Jak rozumieć podejście oparte na ryzyku, o którym mowa w RODO?

Podejście oparte na ryzyku w kontekście RODO oznacza, że organizacje muszą podejmować działania związane z ochroną danych, które są proporcjonalne do poziomu ryzyka, jakie niesie ze sobą przetwarzanie danych osobowych.

Ryzyko to potencjał naruszenia praw i wolności osób fizycznych związany z przetwarzaniem ich danych osobowych. Może to obejmować np. ryzyko naruszenia prywatności, ryzyko finansowe, ryzyko reputacji, a w niektórych przypadkach nawet ryzyko fizyczne. Poziom ryzyka może się różnić w zależności od wielu czynników, takich jak rodzaj przetwarzanych danych, sposób, w jaki są one przetwarzane, czy liczba osób, których dane są przetwarzane.

Podejście oparte na ryzyku oznacza, że organizacje muszą najpierw ocenić te ryzyka (np. dzięki przeprowadzeniu oceny skutków dla ochrony danych – DPIA), a następnie podjąć odpowiednie kroki, aby zminimalizować je do akceptowalnego poziomu. To może obejmować różne środki, takie jak zabezpieczenia techniczne (np. szyfrowanie), zabezpieczenia organizacyjne (np. szkolenia pracowników) i inne.

Podejście oparte na ryzyku oznacza, że nie wszystkie formy przetwarzania danych wymagają takich samych środków ochrony. Przykładowo przetwarzanie danych szczególnie wrażliwych, takich jak dane zdrowotne, może wymagać większej ochrony niż przetwarzanie mniej wrażliwych danych, jak imiona i adresy e-mail.

- + Jak długo należy przechowywać wyniki DPIA?

RODO nie określa konkretnego okresu przechowywania wyników oceny skutków dla ochrony danych (DPIA). Jednak zgodnie z ogólnymi zasadami RODO dotyczącymi rozliczalności wyniki DPIA powinny być przechowywane przez cały okres przetwarzania danych, do którego odnoszą się te wyniki.

Jest to konieczne, ponieważ wyniki DPIA mogą być wymagane do wykazania zgodności z RODO, np. w przypadku inspekcji przeprowadzanej przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych. Ponadto, ponieważ RODO wymaga regularnego przeglądu i aktualizacji DPIA, przechowywanie wyników poprzednich ocen może być przydatne w celu śledzenia zmian ryzyka związanego z przetwarzaniem danych i skuteczności zastosowanych środków zaradczych.

Administratorem Twoich danych jest ODO 24 sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (03-812) przy ul. Kamionkowskiej 45. Twoje dane są przetwarzane w celu świadczenia usługi biuletyn informacyjny na zasadach określonych w Regulaminie ŚUDE. Więcej informacji na temat procesu przetwarzania danych osobowych oraz przysługujących Ci praw uzyskasz w Polityce prywatności.
Potwierdź swój adres e-mail
Wejdź na swoją skrzynkę pocztową, otwórz wiadomość od ODO 24 i potwierdź adres e-mail, klikając w link.
Jeżeli nie znajdziesz naszej wiadomości - sprawdź w folderze SPAM. Aby w przyszłości to się nie powtórzyło oznacz wiadomość jako pożądaną (klikniknij prawym przyciskiem myszy i wybierz "Oznacz jako wiadomość pożądaną").
Odbierz bezpłatny pakiet 4 poradników
i 4 szkoleń e-learningowych RODO
4x4 - Odbierz bezpłatny pakiet 4 poradników i 4 szkoleń RODO
Administratorem Twoich danych jest ODO 24 sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (03-812) przy ul. Kamionkowskiej 45. Twoje dane są przetwarzane w celu świadczenia usługi biuletyn informacyjny na zasadach określonych w Regulaminie ŚUDE. Więcej informacji na temat procesu przetwarzania danych osobowych oraz przysługujących Ci praw uzyskasz w Polityce prywatności.
Administratorem Twoich danych jest ODO 24 sp. z o. o. >>>